Murat KAYMAK'ı Yakınları, Yoldaşları Anlatıyor:

Bir yoldaşı anlatıyor:

Ben tanıdığımda TÖDEF'lilerin çevresindeydi o dönemlerde. Komşu köyümüz olan Üyük köyündendi. Onu tanıdığım dönemlerde silaha sempatisi yoğun olan coşkulu, sürekli gülen sıcak birisiydi. Temiz, değerlerini kaybetmemiş bir arkadaştı. Üniversiteli arkadaşlara sürekli yardımcı oluyordu. Kısa bir süre TÖDEF'lilerle cezaevinde kaldı. Çıktıktan sonra onu daha o gün gördüm, gözleri ışıl ışıldı...

***

Murat Kaymak'ın amcası Turan Kaymak:

"Mücadeleden başka yol yok, sonunda ölüm bile olsa"

Önceleri içine kapanık, utangaç bir yapısı vardı. Devrimcilerle tanıştıktan sonra değişmeye başladı. Kısa sürede içine kapanık yapısını kırıp rahat, kendine güvenli, sakin, konuşkan ve candan bir insan oldu. Ailesinin yetiştirme tarzının da etkisiyle disiplinli ve ağırdı. Yaşının üzerinde olgun biri olarak tanınıyordu. Paylaşmayı öyle çok severdi ki, anası ekmek yapsa kendi yemez arkadaşlarına dağıtırdı. Yaşı gençti ama Gökçebos-tan ve Alibaba mahallelerinde halkla kaynaşmış, sevilen sayılan biri haline gelmişti, yani herkes severdi onu.

Açık konuşmak gerekirse, devrimci mücadeleye katıldığı ilk günlerde ben de aile çevresi de tepki duyduk. Daha sonraları hızla değişen ve gözle görülen örnek bir kişiliğe sahip olması bu düşüncemizi değiştirdi, ailede herkesi olumlu etkiledi. Katledilmesine çok üzgünüm ama gittiği yol gurur verici. Biraz namusluca düşününce; yaşadığımız ülkede mücadeleden başka yol olmadığını görüyorum... Sonunda ölüm bile olsa...

(Bu anlatım, Mücadele dergisinin 30 Temmuz 1994 tarihli 103. sayısında yayınlanmıştır.)