Güven
KESKİN'i Yakınları, Yoldaşları Anlatıyor:
Nurcan Keskin (Ablası) anlatıyor:
Aslında çok üzgünüm, ancak bu Güven'in seçimiydi ve
kendine göre doğru olanı seçti. Belki de birçok insanın yapması gereken buydu.
Gazeteyi okuduğumda çok öfkelenmiştim. Ama Güven'i yalnız bırakmayanların ve
haklı savaşını devam ettirenlerin olması beni sevindiriyor. Yapılan yargısız infazdır.
Polis suçlu olduğuna inanıyor olsaydı, sağ yakalamayı denerdi. Zaten bizim
ülkemizde, polis varken yargıya gerek kalmıyor. Yaptıkları
tek şey insanları yargısız öldürmek. Bir polis öldürüldüğünde mücadele
eden insanlara olayı yıkmaya ya da suçlu göstermeye çalışıyorlar, öyleyse
devrimcileri öldürenleri de sorgulamak lazım.
Besiye Keskin (Annesi) anlatıyor:
Bize sürekli adaletsizliklerden, sömürüden
bahsediyordu. Kardeşlerine devrimci düşünceyi anlatıyordu. Babası, evi yıkıp
apartman yapmak istiyordu. Kendisi buna karşı çıkıp, Avcılar'da
gecekonduda oturmayı tercih ediyordu. Son zamanlarda eve geç gelmeye başladı. Bazen
sabah çok erken evden ayrılıyordu. 20 Ağustos 1991'de eve gelmedi. Ondan sonra
da hiç görmedik. Kendisine birçok olanak tanındı, hepsini reddetti. Dayısı 17
milyon getirdi kendisine, Almanya'ya gitmesi için, ama parayı yüzümüze
fırlattı.